Kita sebenarnya lebih gembira menyambut 1 Januari daripada 1 Muharram. Kita sebenarnya lebih tahu apa itu 14 Februari daripada 12 Rabi’ul awal, kita sebenarnya lebih membesarkan hari Sabtu dan Ahad daripada hari Jum’at. Kita sebenarnya lebih khusyu’ mendengar lagu daripada mendengar azan, kita sebenarnya suka lalai, tidur, nonton TV daripada sholat dan membaca al-Qur’an.
Kita sebenarnya lebih hafal nama-nama artis favorit daripada nama-nama Nabi dan sahabat, kita sebenarnyakita sebenarnya lebih suka bernyanyi dan bersenandung daripada dzikrullah, kita sebenarnya lebih suka memuji manusia daripada memuji Robb Penguasa Seluruh Alam ini, kita sebenarnya lebih suka membaca majalah hiburan dan Koran daripada buku-buku agama. lebih suka menyebut halo atau hai daripada mengucapkan assalamu’alaikum,
Kita sebenarnya lebih suka menyaksikan konser dan berkaraoke daripada ke majelis taklim, kita sebenarnya lebih suka membuat kemungkaran daripada kebaikan, kita sebenarnya lebih bangga dengan dosa-dosa kita daripada bersyukur dan mempertebal keimanan, kita sebenarnya lebih cinta dunia daripada urusan akhirat. lebih suka memaki, mengumpat orang lain daripada menceritakan kebaikan mereka,
Jadi, apabila orang bertanya kepada kita,”Kemana arah tujuan kita?”, kita pasti menjawab bahwa…. Kita sebenarnya lebih suka menuju ke Syurga daripada ke neraka……
Sumber : Buletin az-Zikra no.39
0 Comments